Pacing หรือการรักษาพลังงานที่มีอยู่ของคุณ เป็นกลยุทธ์การจัดการตนเองเพื่อช่วยให้ผู้ที่มี ME/CFS แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำกิจกรรมหรือออกกำลังกายหักโหม ช่วยลดโอกาสในการกระตุ้น PEM และช่วยลดอาการได้ Pacing ไม่ใช่วิธีรักษา ME/CFS และไม่ได้รักษาสาเหตุทางกายภาพที่แท้จริงของโรค เป้าหมายของการเว้นจังหวะคือการทำกิจกรรมที่ยั่งยืน เพื่อให้บุคคลนั้นมีอาการคงที่และสิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้ในแต่ละวัน ควรใช้จังหวะร่วมกับการพักผ่อน แง่มุมที่ท้าทายที่สุดของ PEM คือ PEM มักจะล่าช้ามากถึง 24-48 ชั่วโมง ซึ่งทำให้ยากต่อการจดจำเมื่อคุณทำมากเกินไป การใช้เครื่องมือต่างๆ เช่น ไดอารี่กิจกรรมหรือเครื่องวัดอัตราการเต้นของหัวใจช่วยให้คุณเรียนรู้เกี่ยวกับร่างกายและปริมาณกิจกรรมที่คุณสามารถอดทนได้อย่างปลอดภัย ใช้ไดอารี่กิจกรรมเพื่อติดตามกิจกรรมและอาการของคุณตลอดทั้งสัปดาห์ วิธีนี้จะช่วยให้คุณระบุได้ว่าขีดจำกัดของคุณคืออะไร สำหรับผู้ที่มีอาการ อ่อนเพลียเรื้อรัง ที่ไม่รุนแรง เครื่องนับก้าวสามารถช่วยวัดจำนวนกิจกรรมทางกายที่ทำในแต่ละวันได้ เครื่องวัดอัตราการเต้นของหัวใจยังช่วยติดตามระดับกิจกรรมและช่วยให้คุณรู้ว่าเมื่อใดควรหยุดและพัก แบ่งกิจกรรมออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ โดยมีการพักระหว่าง ใช้สมุดบันทึกกิจกรรมต่อไปเพื่อติดตามอาการเมื่อคุณเปลี่ยนระดับกิจกรรมเพื่อระบุสิ่งที่ยั่งยืน เป้าหมายคือเพื่อหลีกเลี่ยงการชนขนาดใหญ่ คนส่วนใหญ่พบว่าการหมุนเวียนระหว่างกิจกรรมทางกายภาพและการรับรู้ช่วยกระจายภาระพลังงาน ระบุกิจกรรมที่ต้องเสียภาษีมากที่สุดสำหรับคุณ และวางแผนการพักผ่อนเพิ่มเติมก่อนและหลัง หลีกเลี่ยงการเก็บภาษีมากเกินไปในวันเดียวกัน