เรื่องสยดสยองวิญญานหลอน แขกมิได้รับเชิญ

 spinix

พวกเราเป็นคนภาคอิสาน จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคอิสาน พอเพียงสำเร็จการศึกษาพวกเราได้ได้โอกาสมาดำเนินงานที่ โรงเรียนที่เป็นของเอกชนแห่งหนึ่งที่จังหวัดสมุทรปราการ สถานศึกษามีห้องเช่าอาจารย์อยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่อยู่ข้างหลังสถานที่เรียน หมู่บ้าน นี้ใหญ่มากมีตรอกเยอะแยะ ซึ่งห้องเช่าคุณครูจะอยู่ระหว่างตรอกที่ 17-19 ห้องพักมีสองชั้น พวกเราได้ห้องด้านล่างห้องลำดับที่สอง ข้างหลังห้องพวกเราเป็นบ้านร้างไร้คนอาศัย ต้นไม้ขึ้นเกลื่อนกลาดมากมาย ต้นหญ้าวัชพืชขึ้นปกคลุมรอบๆบ้าน แล้วก็ที่สำคัญร้านขายของชำอยู่ไกลมาก ถ้าเกิดจำไม่ผิดคงจะอยู่ซอกซอย 3 เวลาไปชื้อของก็ยืมรถจักรยานพี่ที่หอพัก

พวกเรา ถูกใจขี่จักรยานออกมาชื้อของเวลา 20.00-21.00 บ่อยๆ วันแรกที่พวกเราขี่จักรยานเพื่อจะไปชื้อของพวกเราปั่นไปซอกซอยที่ 19 ปั่นไปไม่ถึงครึ่งตรอกก็มีหมาไล่กัดอย่างตั้งใจ และเห่า มันน่าขนลุกมากมาย วันถัดมาพวกเราก็ขี่จักรยานไปชื้อของอีกแต่ว่าต่อไปนี้พวกเราเปลี่ยนแปลงตรอก เป็ซอกซอยที่ 18 ปรากฏว่าไม่มีความต่างจากตรอกที่ 19 เลย วันถัดมาพวกเราก็ขี่จักรยานไปชื้อของอีกพวกเราปั่นซอกซอยที่ 17 ตอนที่ปั่นไปก็มีความรู้สึกว่าจะเป็นอย่างกับ 2 ซอกซอยก่อนหน้านี้ไหม ปรากฏว่าทุกสิ่งเงียบสนิท ไม่มีหมาออกมาไล่กัดสักตัว เห่าก็ไม่มีบรรยากาศสองริมทางเป็นเท้าว์เฮ้าท์สองชั้น มัดูรกร้างต้นไม้ขึ้น ใบไม้ตกในรอบๆเท้าว์เฮ้าท์ มีคนอาศัยอยู่เพียงแค่ไม่กี่ข้างหลัง ทำให้มองวังเวงมากมาย แต่ว่าพวกเราก็มิได้คิดอะไรเพราะเหตุว่าพวกเราเข้าใจแล้วว่าตรอกนี้ไม่เป็นอันตราย จากนั้นเป็นต้นมาพวกเราก็ขี่จักรยานผ่านที่ซอกซอยนี้ประจำ

เข้าเนื้อหากันเลยนะ จ้ะ วันหนึ่งในขณะที่พวกเรากำลังนั่งเล่นเกมส์อย่างบ้าส์ เสียง msn ดังขึ้นสหายพวกเราทักมา พูดว่าให้ถ่ายทำคุยกัน พวกเราก็เลยหยุดเล่นเกมส์แล้วถ่ายทำคุยกับสหาย ในขณะนั้นคงจะเย็นมากมายล่ะ พวกเราเปิดไฟในห้องไว้ ไฟตรงอื่นยังมิได้เปิด (พวกเราลืมบอกไปพวกเรานั่งพักผ่อนคอมที่โต๊ะ หันไปที่บานเกล็ด ด้านหลังพวกเราเป็นเตียง พวกเราเปิดประตูข้างหลังห้องและก็ประตูสุขาไว้ ประตูปากทางเข้าจะตรงกับประตูสุขาพอดิบพอดี ) ฝั่งเพื่อนฝูงมีกันอยู่ 5-7 คน เพื่อนพ้องถามคำถามว่าอยู่กับผู้ใดกันแน่ พวกเรากล่าวว่าผู้เดียว พร้อมทั้งหมุนกล้องถ่ายรูปให้เพื่อนฝูงมอง คุยกันได้ครู่หนึ่งพวกเราเลยบอกสหายว่าจะไปเข้าสุขา พูดเฉไฉร็จพวกเราก็ลุกไปเข้าห้องอาบน้ำพอกลับมาปรากฏว่าเพื่อนฝูงปิดกล้องไป แล้ว พวกเราเลยถามคำถามว่าปิดเพราะเหตุไร เพื่อนพ้องเลยถามคำถามว่าอยู่กับคนใดกันแน่ พวกเราพูดว่าอยู่ตามลำพัง เพื่อนพ้องก็ถามย้ำอีกว่าอยู่กับคนใด พวกเราก็นืนจนกระทั่งว่าอยู่ตามลำพังคนเดียวจริงๆและก็สหายก็กล่าวว่าขณะที่พวกเราไปเข้าห้องสุขา กล้องถ่ายภาพค้างเบื้องหน้าส้วมแล้วเหงพวกเรากำลังจะออกเดินทางไปเข้าส้วมมองเห็นเพศหญิงคนหนึ่ง ผมยาวสวมเสื้อสีขาวแล้วก็กางเกงที่มีสีเทา พวกเราไม่เชื่อที่เพื่อนพ้องกล่าว เพื่อนฝูงส่งรูปมาเป็นหลักฐาน ส่งพวกเราก็ชี้แจงมิได้เช่นเดียวกันว่ามันเป็นยังไง พวกเรามีรูปให้เพื่อนพ้องๆได้พิเคราะห์ด้วยนะจ้ะ

ขอย้ำนะจ้ะไม่มีการตัดต่ออะไรก็แล้วแต่อีกทั้งสิน พอเพียงตื่นรุ่งเช้ามาพวกเราไปรับประทานข้าวที่ร้านค้าป้า ด้านข้างหอพัก เนื่องจากว่าใคร่รู้เลยถามเอารูปให้ป้ามอง ป้ามองได้ครู่หนึ่งก็ส่งให้คนภายในร้านค้าข้าวดูบ้างทุกคนต่างกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า สตรีคนนี้ คุณเป็นคนภาคอิสานมาดำเนินงานที่จังหวัดสมุทรปราการพร้อมทั้งแฟนของคุณ คุณปฏิบัติงานก่อสร้างสักที่ในจังหวัดนี้ คุณพักที่เท้าว์เฮ้าท์ตรอก 17 อยู่กันผู้คนจำนวนมาก แฟนคุณเป็นคนเฒ่าหัวงู มีภรรยาน้อยและไม่ค่อยกลับมาหาคุณ คุณทำเป็นเพียงแค่คอยแล้วก็คอนนี้คุณท้อง วันหนึ่งแฟนคุณกลับมา คุณบอกเขาท้อง แม้กระนั้นแฟนของคุณบอกให้คุณไปทำแท้ง แม้กระนั้นคุณไม่ยินยอม แฟนของคุณเดินออกมาจากบ้านไปและไม่กลับมาอีกเลย มันทำให้คุณฆ่าตัวตาย วันถัดมาเพื่อนพ้องๆของคุณออกไปปฏิบัติงานกันหมดเหลือคุณผู้เดียว คุณพูดว่าเจ็บป่วยต้องการพัก เพื่อนพ้องๆก็ไม่แอ๊ะดวงใจอะไร พอเพียงเพื่อนฝูงออกไปได้สักระยะ คุณก็ผู้คอฆ่าตัวตายในเท้าว์เฮ้าท์นั้น กว่าเพื่อนจะทราบก็ในตอนที่กลับจากปฏิบัติงานแล้ว เพื่อนพ้องของคุณเลยนำศพคุณกลับไปยังย้านกำเนิดของคุณ ภายหลังที่คุณตายไปได้ไม่นาน คุณ***นมากมาย หลอกผู้ที่อยู่ในบริเวณโน่นหลายครั้งกระทั่งคนภายในตรอกเริ่มทยอยย้ายไปครั้งละข้างหลัง จนกระทั่งเหลือเพียงไม่กี่ข้างหลัง ป้าพูดว่าคุณพึ่งจะหยุด***นไป 3 เดือนที่แล้วน่าพวกเราจะมาอยู่ พวกเราก็มิได้คิดอะไร พวกเราดำเนินชีวิตอย่างเดิม ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

จากนั้นไม่นานวันนั้นเป็นวันหยุดหลายวัน คุณครูที่หอกลับบ้านกันหมด เหลือเพียงแค่พวกเราผู้เดียว ระหว่างที่พวกเราเล่นเกมส์อยู่คงจะห้านาฬิกาเย็น พวกเราได้ยินเสียงคนตีประตูสุขา ปัง ปัง ปัง เสียงดังมากมาย มันดังมาจากห้องพวกเราเอง พวกเราได้ยินพวกเราก็สะดุง ตระหนกตกใจมากมาย แม้กระนั้นก็ทำเป็นทองไม่รู้ร้อนอะไร

นับเป็นเวลาหลายวันผ่านไปในเวลาที่พวกเรานอนอยู่ พวกเราได้ยินเสียงคนเดินในห้อง เดินไปๆมาๆ พวกเราก็ทำเป็นมิได้ยินแล้วนอนต่อ แล้วก็ก่อนนอนคืนวันหนึ่งพวกเรากล่าวออกไปว่า ถ้าเกิดมีจริง เก่งคืนวันนี้ยอกสลากกินแบ่งด้วยเข้าฝันก็ได้ แล้วอยากได้อะไรก็จะให้ กล่าวออกมาด้วยความโกรธไม่ทันได้คิดอะไร แล้วพวกเราก็หลับไป

ฝันว่ามองเห็น ตนเองนอนอยู่บนเตียงแล้วได้ยินเสียงกร็อกเอ็งร็ก ที่บ้านเกร็ดประตูข้างหลังห้อง แล้วพวกเราก็หันไปมอง มองเห็นเป็นมือเฉาๆมีเล็บยาวมากมาย กำลังเอามือเข้ามาในบานเกร็ด เนื่องจากว่าสะดุ้งมีความรู้สึกว่าเป็นขโมย เลยลุกจากที่นอนแล้วไปจับมีดมาฝันที่มือนั้น พวกเราได้ยินเสียงกรี๊ดร้องครู่หนึ่งก็หายไป แล้วได้ยินเสียงคนตีประตูอยู่หน้าห้องแล้วเสียงก็เงียบ ครู่หนึ่งมองเห็นเป็นเงาดำๆรูปร่างสตรีผมยาวยืนอยู่ปลายเตียงแล้วบอกว่า อยากได้ลอตเตอรี่ไม่ใช่หรอ พวกเราตอบว่าใช่ หญิงคนนั้นเลยให้ลอตเตอรี่มาสองตัว พอเพียงพวกเราตื่นมารุ่งอรุณโทรให้น้องชื้อให้ พวกเราก็ชื้อนะ 5 บาท พวกเราเกลียดชังเล่นลอตเตอรี่ เพียงพอวันลอตเตอรี่ออกปรากฏว่าถูก พวกเราโทรไปพบน้อง น้องกล่าวว่าลืมมิได้ชื้อให้ พวกเราก็ไม่ได้อะไร ต่อจากนั้นพวกเราก็ลืมหัวข้อนี้ไปเลย

ตอนนั้นพวกเราไม่ ต้องการกลับไปอยู่ที่บ้านขนาดมีวันหยุดยาวติดต่อกันหลายวันพวกเรายังไม่กลับ เพียงพอไปปฏิบัติงานพี่ที่สถานที่เรียนทักว่า เพราะอะไรระยะนี้มองหมู่ๆหน้าหมองจัง โดนของหรือป่าวประกาศ พวกเราก็กล่าวว่าไม่หรอกมั้ง ตอนโน่นพวกเราป่วยหนักหลายครั้ง เป็นๆหายๆมีอยู่วันหนึ่งอยู่ๆพวกเราต้องการกลับไปอยู่ที่บ้านขึ้นมาสะถ้าเช่นนั้น พวกเราเดินไปพบพี่พูดว่าต้องการกลับไปอยู่บ้าน พี่เลยพูดว่ากลับร่วมกันไหม พี่จะกลับพอดิบพอดี วันพรุ่งไปพร้อม พวกเราก็ตอบตกลงเนื่องจากว่ามีเพื่อนพ้องกลับ

พอเพียง ไปถึงที่หน้าบ้านคุณยายถามคำถามว่าเพราะอะไรซูบผอมจัง น่าดูคล้ำมากมาย สักครู่วันพรุ่งพาไปวัด ตื่นรุ่งเช้ามายายพาไปวัด วัดนี้เป็นวัดป่าและก็เป็นที่เชื่อถือของคนภายในพื้นที่ เพียงพอเดินเข้าไปในศาลา พระกล่าวว่าโยมพาคนไหนมาด้วย พวกเราก็หันหลังกลับไปมองดูก็ไม่มีผู้ใด พระกล่าวว่าโยมนั่นแหละ มีคนตามมาด้วย พวกเราเลยดูท่าทีรูปถ่ายนั้นว่าที่ตามมาเป็นเพศชายหรือหญิง ท่านตอบว่าเป็นสตรี พวกเราถามคำถามว่าแล้วตามมาจากไหน ท่านตอบว่าตามมาจากสถานที่ทำงาน พวกเราถามคำถามว่าแล้วเขาปรารถนาอะไร ท่านตอบว่าแล้วโยมกล่าวอะไรกับเขาไว้ล่ะ พวกเราก็นั่งคิดครู่หนึ่งก็บอกขึ้นมาว่า อยากได้อะไรก็จะให้ ท่านเลยกล่าวว่านั่นแหละที่เจาตามโยมมา

พวกเราถามคำถามว่า แล้วเขาปรารถนาอะไรท่านเลยพูดว่าเขาอยากได้ชีวิตของโยม ดีนะที่ดวงยังไม่ถึงคาด เจ็บป่วยหลายครั้งใช่ไหมพวกเราตอบใช่จ้ะ ท่านกล่าวว่าไม่แปลกหรอกก็เขาไปไหนมาไหนกับโยมตลอด ยานถามพระว่าพอเพียงมีทางแก้ไหม ท่านเลยตอบว่ามี แม้กระนั้นจำเป็นต้องทำด้านในสามวันไม่อย่างนั้นตาย ไปรดน้ำมนต์ 7 วัดด้านในวันเดียวจำเป็นต้องได้ 7 วัด แล้วก็จำเป็นต้องทำด้านใน 3 วันนี้แค่นั้นแล้วเขาก็จะไม่มากมายวนอีก

พวกเรากับคุณยายก็กลับไปอยู่บ้าน เพียงพอตื่นตอนเช้ามาตากะคุณยายพาไปรดน้ำมนต์ 7 วัดจากนั้นมาพวกเราก็ไม่เคยพบคุณอีกเลย