เขากล่าวว่าโรงเรียนตระหนักดีว่าผู้ปกครองจำนวนมากคิดว่าการบ้านไม่มีจุดหมาย “มีความเคลื่อนไหวเพิ่มมากขึ้นในโรงเรียนในนิวซีแลนด์ที่จะทิ้งการบ้านและสนับสนุนให้ครอบครัวอนุญาตให้ลูก ๆ ของพวกเขามีส่วนร่วมในกิจกรรมนอกหลักสูตร การสอนเด็ก เช่น กีฬา การเรียนดนตรี และจริง ๆ แล้วแค่อยู่ที่บ้านและอยู่กับครอบครัวและพูดคุยกัน” เขากล่าว เป็นเรื่องสำคัญมากที่จะต้องมีการสนทนาที่บ้านเพื่อเพิ่มพูนคำศัพท์ของเด็ก ๆ เขากล่าว โจเซฟ ดรีสเซน ที่ปรึกษาด้านการศึกษาและผู้วิจารณ์การเลี้ยงดูบุตรกล่าวว่า พ่อแม่และครูมักทะเลาะกันเรื่องงานบ้านในอุดมคติ และพวกเขาจำเป็นต้องประนีประนอมกัน “สิ่งที่โรงเรียนต้องทำคือเดินอย่างกลางๆ และบอกว่าการบ้านเป็นปูชนียบุคคลของการศึกษาค้นคว้าอิสระ และควรเหมาะสม ควรน่าสนใจ และไม่ควรมากเกินไปหรือน้อยเกินไป” นายดรีสเซนกล่าว .