ต้นกำเนิดของสวัสดิกะคลิกที่นี่เพื่อคัดลอกลิงค์ไปยังส่วนนี้ คำว่าสวัสดิกะ มาจากภาษาสันสกฤตว่า สวัสดิกะ ซึ่งแปลว่า โชคดี หรือ ความเป็นอยู่ที่ดี บรรทัดฐาน (ไม้กางเขนแบบเกี่ยวเบ็ด) ดูเหมือนจะใช้ครั้งแรกในยูเรเซียเมื่อ 7,000 ปีก่อน ซึ่งอาจแสดงถึงการเคลื่อนไหวของ พระอาทิตย์ทะลุฟ้า จนถึงทุกวันนี้เป็นสัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์ในศาสนาฮินดู พุทธ เชน และโอดิน สวัสติกะ  พบเห็นได้ทั่วไปตามวัดหรือบ้านเรือนในอินเดียหรืออินโดนีเซีย สวัสดิกะยังมีประวัติศาสตร์อันเก่าแก่ในยุโรป ปรากฏบนสิ่งประดิษฐ์จากวัฒนธรรมยุโรปก่อนคริสต์ศักราช การค้นพบ และความหมายในยุโรปสมัยใหม่คลิกที่นี่เพื่อคัดลอกลิงค์ไปยังส่วนนี้ สัญลักษณ์ดังกล่าวฟื้นคืนชีพอีกครั้งในศตวรรษที่ 19 อันเป็นผลมาจากความสนใจของชาวยุโรปที่เพิ่มขึ้นในอารยธรรมโบราณของตะวันออกใกล้และอินเดีย ในระหว่างการขุดค้นอย่างกว้างขวาง Heinrich Schliemann