เมืองในสมัยโบราณมักเป็นสถานที่ที่เป็นพิษ เต็มไปด้วยสิ่งปฏิกูลและเศษซากของมนุษย์ ตั้งแต่ประมาณ 1,000 ปี ก่อนคริสต์ศักราช การใช้ถ่านหินเป็นเชื้อเพลิงทำให้เกิดมลพิษทางอากาศอย่างมาก และการเปลี่ยนถ่านหินเป็นถ่านโค้กสำหรับการถลุงเหล็กที่เริ่มขึ้นในศตวรรษที่ 17 ทำให้ ปัญหารุนแรงขึ้น ในยุโรป ตั้งแต่ยุคกลางจนถึงยุคใหม่ตอนต้น สภาพเมืองที่ไม่ถูกสุขลักษณะเอื้อต่อการระบาดของโรคระบาดที่คร่าชีวิตประชากรตั้งแต่กาฬโรคไปจนถึงอหิวาตกโรคและไข้ไทฟอยด์. ตลอดศตวรรษที่ 19 มลพิษทางน้ำและ อากาศ และการสะสมของขยะมูลฝอยเป็นปัญหาส่วนใหญ่ของเขตเมืองที่แออัด แต่ด้วยการขยายตัวอย่างรวดเร็วของอุตสาหกรรมและการเติบโตของประชากร มนุษย์ ในระดับที่ไม่เคยมีมาก่อน มลพิษจึงกลายเป็นปัญหาสากล